Wat heeft jou in beweging gebracht?
— 28 september 2017
Wat fijn, wanneer je een vraag krijgt én ruime spreektijd er bij! En dat op een mooie plek, aan het strand.
Of ik wilde vertellen wat mij in beweging heeft gebracht; wat mij heeft aangezet tot de ‘move’ van hoofd naar hart. Of eigenlijk van hard naar heel. Dat wilde ik wel.
van binnenuit of van buitenaf?
Hoe kom je in beweging? Soms ontstaat beweging spontaan, van binnenuit. Maar vaak is er een flinke prikkel van buitenaf nodig om iets om te gooien, om oude patronen te verbreken. Ziekte, ontslag, een geliefde die vertrekt; de impact gooit je uit het vertrouwde spoor.
En eenmaal naast dat spoor ziet de situatie er anders uit, kijk je vanuit een ander perspectief. Vraag je je af waarom je iets zo lang hebt vol gehouden, realiseer je je dat je lijf al heel lang signalen geeft, besef je wat je diep van binnen eigenlijk al wist.
In 2012 sneuvelde mijn afdeling, in het touwtrekken tussen centraal en decentraal. Naast de teleurstelling gloorde er licht aan het eind van de tunnel; onze opgave leek steeds meer een onmogelijke, voor dat moment. Mijn erkenning van dat gevoel, van ’t licht, gaf ruimte; ik kreeg zicht op nieuwe mogelijkheden, op wat ik anders wilde.
leren
Zou ’t zo kunnen zijn dat het leven je soms een duwtje geeft om ergens anders verder te gaan? Omdat de bestaande situatie je niet kan leren wat je nog meer nodig hebt? Het zette mij in ieder geval op een nieuw spoor. Ik begon weer te leren. Iets waar ik een enorm verlangen naar had maar waarvoor ik geen ruimte meer kon vinden binnen de druk en de dagelijkse hussle.
Aanvankelijk binnen de voedende en respectvolle omgeving van de Coaching Academy in Naarden, waar ik leerde coachen met ‘lege handen’. Geen gereedschapskist vol met tests en modellen, maar mijzelf als instrument; m’n eigen waarneming, gevoel en intuïtie.
Voorheen behulpzame eigenschappen als resultaatgerichtheid en analytisch vermogen bleken obstakels in wat ik me – met vallen en opstaan – eigen maakte: het begeleiden van het leerproces van een ander, in zijn of haar natuurlijke tempo, langs een pad dat zich gaandeweg ontvouwt, en waar ik niets aan vorm te geven heb.
een nieuw spoor
Op mijn nieuwe spoor leerde ik werken met signalen die mijn ratio tot dan toe had afgedaan als subjectief en niet-professioneel. Leerde ik luisteren naar wat er niet gezegd wordt en kijken naar wat niet opgemerkt wordt. Een spoor waarop ik mijn gevoel weer begon te vertrouwen en manieren vond om m’n denkkracht – die me zo vertrouwd is – ermee te verrijken.
Ik begon beter te begrijpen wat mijn aandeel is in de interactie met anderen. Hoe ik van waarde kan zijn door bij mezelf te blijven. Daar te toetsen of ’t klopt, wat er nodig is of gezegd wil worden. Het maakt me krachtiger, en ’t geeft me toegang tot diepere lagen bij het begeleiden van mensen in hún ontwikkeling.
verbinden
Najaar 2017 sprak ik, op uitnodiging van UVON Zuid-Holland, over mijn beweging. De ruime spreektijd bood gelegenheid om mijn verhaal in de vorm van een workshop te brengen. Aan de hand van vragen en opdrachten wisselden we uit wat beweging brengt, hoe we keuzes maken, en welke drijfveren en valkuilen ieder van ons kent. Het werd een fijne avond.
Dankjewel Berna, dankjewel UVON Zuid-Holland.
