5 redenen om aan de slag te gaan met wat er speelt!
— 3 juni 2016
Ken je dat?
Een van je medewerkers toont weinig initiatief. Hij heeft wat sores thuis en je bent bang voor overbelasting als je nu teveel aandringt op resultaten. Of je bent een nieuw projectteam gestart en merkt dat een teamlid nauwelijks iets inbrengt.
Wat doe je? Is er actie nodig? Nou en of!
Hoezo? Ik geef je zo maar 5 redenen, er zijn er vast meer…. :
1. Het komt vrijwel nooit vanzelf goed. ‘Goed’ is ook nogal een breed begrip. Als je iets vorm wilt geven naar jouw inzichten, zal je zelf in actie moeten komen. Vergelijk het maar met een stuk klei; als je dat wilt vormen zal je moeten kneden en boetseren tot het klopt met het beeld wat je in je hoofd hebt.
2. Als je ’t niet aangaat stagneert de ontwikkeling. Niet alleen van die persoon, maar ook van je team. Wel eens ervaren dat collega’s behendig om een persoon heen gaan, manieren vinden waarbij de betreffende medewerker wordt ontzien? Zo’n persoon wordt een soort zandbank in de zee: je vaart er om heen of je loopt er op vast. (eenzaam trouwens, zo’n plek!)
En in al dat manoeuvreren raak je de focus kwijt op waar het echt om gaat; je organisatie is meer met zichzelf bezig dan met de klant, de dienst of het product.
3. Zeggen ‘dat je er geen energie meer in gaat steken’ is niet geloofwaardig. Proberen om níet te zien wat er wél is kost namelijk enorm veel energie. Actief negeren van de signalen die je krijgt, het ene denken en het andere doen, is doodvermoeiend.
– Carl Rogers spreekt in dit verband over congruentie: zolang datgene wat je denkt en voelt niet strookt met wat je doet en zegt, ben jij niet geloofwaardig. Door het ene te zeggen en met je lichaamstaal het andere uit te zenden sticht je verwarring. Mensen weten niet wat ze aan je hebben. En dat doet jou geen recht.
4. Door te benoemen wat er speelt creëer je openheid. Of dacht je dat verder niemand opmerkt wat jij ziet, hoort en ervaart? Iets uitspreken kan een zucht van verlichting geven; kan de ontspanning brengen van waaruit je in gesprek komt, naar oplossingen toe kunt werken.
– ja, benoemen is spannend. Het zóu kunnen zijn dat je ’t niet goed gezien hebt. Maar door het uit te spreken geef je de ander tenminste de gelegenheid te vertellen hoe hij of zij het ziet. Er kan iets ontstaan, daar waar eerst stilte en stilstand was. –
5. Als je wilt dat mensen zich durven ontwikkelen, is openheid nodig, ook over datgene wat niet goed gaat, of niet gelukt is. En moet er voor ieder gelegenheid zijn om zélf te herstellen en te verbeteren. [lees meer over ieders eigen verantwoordelijkheid]
Dat vraagt om een veilige basis; eentje waar je naar terug kan keren voor ondersteuning, en van waaruit je weer kunt uitvliegen voor een nieuwe reis.
Redenen genoeg!
Wil je meer weten én leren over het ‘hoe’? Lees hier verder
