In gesprek zonder dat jij de oplossing hebt?
— 30 augustus 2019
Wat doe je wanneer je ziet dat iemand niet effectief meer is, of z'n flexibiliteit dreigt te verliezen? Hoe breng je mensen weer in beweging, hoe zorg je dat ze kunnen floreren?
Soms zijn mensen in je team met zóveel dingen tegelijk bezig dat de aandacht versnipperd raakt, ze achter de feiten aanhollen, en eigenlijk tot niets meer komen. Je ziet ze worstelen. Wanneer dit over langere tijd speelt raken mensen vermoeid en verliezen ze plezier in ’t werk; het is zwaar en voelt als dweilen met de kraan open.
Wat doe je wanneer je ziet dat iemand niet effectief meer is, of z’n flexibiliteit dreigt te verliezen? Als team wil je goed werk leveren. En jij wilt bouwen aan een florerende groep, waarin mensen uit de verf kunnen komen. Waarin hard gewerkt wordt maar ook ruimte is voor nieuwe ideeën en plezier. Maar nu twijfel je. Je ziet wat er gebeurt maar aarzelt om het gesprek aan te gaan. Want je hebt geen oplossing voorhanden.
“het werk moet toch gedaan worden …” o ja?
Voor het lopende werk gelden deadlines, dus je bent eigenlijk niet in staat om werk weg te halen. Maar je ziet ook de risico’s; deze situatie trekt een zware wissel op de persoon in kwestie, op de kwaliteit, en eigenlijk op je hele team. Want mensen voelen het feilloos aan als het niet goed loopt. We laten het vaak zo omdat we zelf ook druk zijn en niet zo goed weten wat we er aan kunnen doen.
Maar hoe zou het zijn als je toch in gesprek gaat? Ook al heb je nog geen antwoorden? Wanneer je benoemt wat je ziet, zonder dat jij de oplossing al achter de hand hebt?
Vaak kaarten we iets niet aan vanuit de overtuiging dat we dan zelf wel antwoorden moeten hebben. En zolang we die niet hebben – in dit geval moet het werk toch gedaan worden – laten we het zo, in de hoop dat het zich toch weer oplost.
Wat jammer eigenlijk. We gaan hierin voorbij aan het gegeven dat twee meer weten dan een. We gaan voorbij aan de kans om krachten te bundelen, om samen te sparren en ons te laten verrassen door wat er in gesprek kan ontstaan.
wat kan er eigenlijk wél?
Misschien zitten jullie beiden vast in de veronderstelling dat er toch niets anders opzit dan door te zetten naar de deadline. En mogelijk is er praktisch gezien ook geen andere weg, maar zelfs dan: onderschat de waarde van erkenning niet. Van het gevoel dat iemand jou ziet. Je de gelegenheid biedt om je zorgen te delen, stoom af te blazen, je gedachten te ordenen en je bedachte aanpak te spiegelen.
En wie weet is er nog meer mogelijk. Geeft nader overleg met je opdrachtgever wat lucht in het tijdspad, is het mogelijk iets op een andere manier te faseren of kan een van je andere teamleden iets overnemen waar zij haar hand niet voor omdraait.
Zet de eerste stap. Benoem wat je ziet gebeuren en spreek je zorg uit, voor zowel het resultaat als de persoon. Ga het gesprek aan te gaan zónder concrete oplossing. Start vanuit het vertrouwen dat jullie samen tot een antwoord kunnen komen. Laat je verrassen door de ander. Wat heeft zij nodig: vraag het eens. Wat zou haar helpen, nu en hier? In hoeverre kan je daaraan tegemoet komen? Wat kan er eigenlijk allemaal wél?
Probeer het. Je zult zien, dat wanneer je team merkt dat ze zelf uitgedaagd worden om met antwoorden te komen, ze aan zelfvertrouwen winnen. Wanneer ze merken dat openheid tot creatieve oplossingen leidt, ze meer verantwoordelijkheid willen nemen.
Daag ze uit en bied support; breng mensen in beweging!
ja, maar …
Sparren over dit idee? Of een concreet voorbeeld trainen in een veilige setting? Bel of mail gerust!
