Voelen…

— 4 oktober 2016

Eind september geleden volgde ik 'n training bij de Academie voor Haptonomie*. Ik was gevallen voor de mooie titel "Verder gaan waar taal ophoudt"!

Want gevoel is niet talig; het is voelbaar, aanwezig, soms maar heel klein en aarzelend. Het vraagt aandacht en precisie om een gevoel onder woorden te brengen, zó te benoemen dat ’t klopt, en de ander er herkenning in vindt.

precies

Het was prachtig. Alle tijd om te onderzoeken, waar te nemen, zonder oordeel over wat er is. Ik was wéér verrast over de precisie waarmee we weten welke afstand tot een ander goed voor ons is, en vanaf waar het contact te intens wordt. Centimeterwerk.

Voelen wat er van binnen gebeurt wanneer een ander naar je toe loopt of je juist de rug toekeert. Links van je staat of rechts. En hoe het contact met die ander is wanneer je dat tot stand kan brengen zonder jezelf onderweg kwijt te raken.

leuk of niet…

Werken vanuit die waarneming is echt; het is ontdaan van uiterlijkheden, van geldende normen over wat hoort of niet hoort. Het is waar. Of je het nu leuk vind of niet….

Want soms komt dat gevoel je niet goed uit. Wil je er eigenlijk vanaf, geen tijd in steken, geen aandacht aan schenken; het past gewoonweg niet in wat je van plan was, of bij wat er van je verwacht wordt… lees verder over vertrouwen op je gevoel

* haptein (Grieks): tasten, voelen