Wie maakt jouw keuzes?
— 15 november 2016
Soms voegen we ons. Naar hoe het hoort, naar wat een ander, of de organisatie van je verwacht. Of zelfs: naar wat jij denkt dat iemand anders van je verwacht...
Zo stappen we over onze grenzen heen. We negeren onze gedachten ‘eigenlijk was ik van plan …’ of het gevoel van ‘hè, ik had zo graag even ….’. We geven voorrang aan een telefoontje, zeggen ‘ja’ tegen een extra overleg. Want dat is écht nodig, kan niet langer wachten én jij moet er echt zelf bij zijn …
aandacht geven
Een dwingende agenda en drukke omgeving doorkruisen heel makkelijk datgene waar onze aandacht – of ons verlangen – naar uitgaat. We laten, als het ware, onze energiestroom onderbreken.
Een dringend appèl, tijdsdruk of soms alleen de blik van iemand anders leiden ons af van subtiele signalen; van ons lijf dat aangeeft dat het trek heeft, van een gedachtelijn die naar inzicht leidt of van je intuïtie die iets duidelijk wil maken. O zo dun, en zo weer weg. O zo waardevol en de brug naar werken in flow. Naar verwondering over hoe makkelijk iets op papier kwam, over hoe vloeiend delen een nieuw geheel vormden.
Als je jezelf traint om op te merken waar je aandacht naar uitgaat, naar wat nu écht belangrijk is voor jou, dan is het hebben van focus, van geconcentreerd werken, van productief zijn een fluitje van een cent. Dan volg je de energie, ontstaat een natuurlijk proces.
5 mogelijkheden om ’t anders te doen
Welke manieren zijn er om gehoor te geven aan het appèl wat op je wordt gedaan? Wat kun je bijvoorbeeld zeggen tegen iemand die jouw focus dreigt te verstoren?
1. Heel praktisch? “Hoi. Mag ik je vanmiddag om drie uur terugbellen? Je helpt mij door je vraag kort en bondig op de mail te zetten, en in de titel ‘15.00 uur bellen’ op te nemen.” Er gebeuren twee dingen. Eén: je kunt direct terug naar waar je mee bezig was; de e-mail doet dienst als reminder. Twee: je hebt de ander gevraagd te formuleren waar het over gaat. Dat maakt dat jij precies kun zijn met je antwoord. Maar het formuleren van een vraag helpt de ander ook vooruit; soms zelfs zodanig dat er geen verdere actie meer nodig is….
2. Ego. Realiseer je dat jouw ego het fijn vindt om gevraagd te worden. ‘Nodig zijn’ zegt iets over ons belang voor het systeem. Dit stuurt je in je reactie om behulpzaam te willen zijn. Maak dus even pas op de plaats en check in hoeverre het ook voor jóu goed is om hier en nu je aandacht te verleggen.
3. Hou vast. Als je in een taaie klus zit, is ’t soms wel fijn om er uit gehaald te worden. Speel er maar eens mee. Soms levert afleiding iets op; je komt in beweging, krijgt onderweg wat nieuwe beelden aangereikt of hoort iets wat de verbinding legt. Op andere momenten loont doorzetten; niet in de zin van forceren maar door jezelf te vragen wat je precies wilt (be)schrijven, waar je aarzeling over gaat, of wat maakt dat de volgende stap niet duidelijk is.
4. Urgentie. Ook een ander heeft z’n prioriteiten, heeft vooral aandacht voor datgene wat belangrijk voor ‘m is. Natuurlijk wil ie jou dan direct spreken, of anders toch zo snel mogelijk. Maar niet alles wat aandacht vraagt is dringend. Probeer ’t maar ‘ns uit: vraag maar ‘ns op maandag of ie met een reactie op woensdagmiddag uit de voeten kan…
5. Tijd nemen. Ad hoc reageren levert vaak een incompleet antwoord op. Je kent ze wel, die e-mails waarvan de bijlage ontbreekt, later gevolgd door een volgende e-mail: “O, sorry, nu mét bijlage”. Kenmerkend voor dagen waarop je geleefd wordt, tussen de overleggen nog wat ‘mail wegwerkt’ maar niet toekomt aan ook maar één doorgewerkte gedachtenlijn-plus-bijbehorende-actie. Blok ‘ns een stukje van je dag (in je agenda), zodat je ook aan (ver)werken, of aan een goed gesprek toekomt.
Bonus: stel een vraag! Bijvoorbeeld: wat maakt dat je hiermee bij mij komt? Wat verwacht je nu precies van mij?
Of, voor gevorderden ♥: wat gebeurt er, wat ga je doen wanneer ik je hier geen antwoord op geef?
meer?
Wil je meer weten, meer leren over signalen van je lijf, aandacht geven aan wat écht belangrijk is?
Lees dan meteen even verder over de training Op het raakvlak met de ander.
